Voor de Opera van Parijs staat een hele kleine man. Achter hem de Franse driekleur bleu-blanc-rouge. Vanaf een podium spreekt hij duizenden mensen toe. Het is de eerste keer dat ik Jean-Marie Le Pen in het echt zie. Hij is kleiner dan ik had gedacht en hij spreekt zijn aanhang met schelle stem toe.
De leider van het ultra-nationalistische Front National brengt een ode aan Jeanne d’Arc. Volksheldin nr. 1, de vrouw die Frankrijk ooit redde van de Engelse overheersers. Le Pen predikt haar evangelie. Maar eigenlijk wachten wij – fans en journalisten – op iets heel anders. Monsieur Le Pen, u bent vorige week uitgeschakeld in de eerste ronde van de presidentsverkiezingen. Op wie moeten we nu stemmen?
Blijf trouw aan het Front National! Stem niet op Nicolas Sarkozy en ook niet op Segolene Royal, roept Le Pen. Zijn oproep wordt met gejuich beantwoord. Vlaggen en spandoeken dansen op en neer in de hitte van de afgezette straten. La France pour les Francais! Le Pen president! Er worden broodjes merguez uitgedeeld, bussen starten hun motoren, de leden mogen weer naar huis.
Lieve fans van Le Pen. Als jullie nu nog steeds denken dat jullie man president wordt, wake up! En als juist jullie – die zo graag verandering willen – zondag niet gaan stemmen, jammer. La democratie, c’est jolie quand meme..
