Mijn collega’s van dagblad De Pers kregen via een beroep op de Wet Openbaarheid van Bestuur inzage in de uitgaven van de Nederlandse ambassades in den vreemde. Gezien de vele commentaren op verschillende webzijdes over deze ‘verkwisting’, leidde het bericht tot offensio populi. Volgens RTL Nieuws zouden ook kamerleden ‘verbaasd’ zijn.
Schamel bedrag
Laten we de ‘ophef’ even in perspectief zetten en Parijs als voorbeeld nemen. Hugo Siblesz, de ambassadeur in de Franse hoofdstad, zo concludeerde de krant, had de grootste onkostennota van alle Nederlandse ambassades. De excellentie gaf in 2008 maar liefst 14.000 euro uit aan champagne! Schandalig? Of valt het mee? Als regelmatige gast van allerlei Parijse ambassades kan ik goede vergelijkingen maken tussen de ontvangsten op de Franse hoofdstad. Voor de meeste ‘buitenlanden’ is Parijs, met Washington, Londen en Tokio de meest prestigieuze plek voor een ambassade, en daar hoort een bepaald niveau van representatie bij. De Nederlandse ambassadeur is dan ook ministens zo gastvrij als zijn Parijse ambtsgenoten, maar voert een verre van exorbitant receptiebeleid. Wat dat betreft steekt hij dus niet boven het maaiveld uit, een karaktertrek die Nederlandse criticasters toch zou moeten aanspreken. En hoeveel champagne koop je eigenlijk voor 14.000 euro? Een correcte, maar niet uitzonderlijke champagne als een Louis Roederer Brut Premier kost 34,50€ incl. BTW. Met een beetje onderhandelen kun je daar wel 25€ excl. BTW van maken. Daarmee is het bubbelbudget van de Nederlandse residentie goed voor 560 flessen per jaar, oftewel anderhalve fles of negen glaasjes prik per dag. Een nogal schamele hoeveelheid als je weet dat de Nederlandse ambassadeur wekelijks gemiddeld enkele tientallen gasten ontvangt. Het grootste deel daarvan vloeit ongetwijfeld op het jaarlijkse Fête des Tulipes, ter gelegenheid van Koninginnedag. Ik schat dat daar ongeveer 600 (hoofdzakelijk Franse) gasten rondlopen (inclusief uw trouwe edoch republikeinse correspondent). Als iedere gast gemiddeld twee glazen champagne drinkt (en uit eigen ervaring weet ik dat het er veel meer zijn) kom je op een verbruik van zo’n 200 flessen op die ene avond, al meer dan eenderde van het totale budget.
Pure winst
Graag kijken Nederlanders naar wat iets ‘kost’, zelden naar wat iets opbrengt. De hoogte van de Parijse onkostennota verbaasde me niet. Parijs is een dure stad, maar dat is niet de enige reden. Een belangrijke rol van een ambassade, zo niet de allerbelangrijkste, zeker in landen waar geen diplomatieke conflicten mee zijn, is het behartigen van de belangen van het zakenleven, en in mindere mate, het culturele leven. Frankrijk is een van Nederlands belangrijkste handelspartners (de derde, na België en Duitsland). Volgens de EVD bedroeg in 2008 de totale Franse import vanuit Nederland 32,3 miljard euro, een toename van 13,2 procent ten opzichte van 2007. Omdat Nederlandse bedrijven veel minder invoeren uit Frankrijk, was het overschot op de handelsbalans in 2008 15,491 miljard euro, een toename van bijna twee miljard euro ten opzichte van het jaar daarvoor. Het gaat dus goed met de Frans-Nederlanse zaken. Nu komt dat enorme overschot natuurlijk niet uitsluitend door het werk van de ambassade, maar de rol die de diplomatie speelt in het internationale zakenleven moet niet onderschat worden.
Cheers!
Is 14.000 euro per jaar nog steeds exorbitant als je het afzet tegen het zakelijk succes? Dan blijkt dat ineens behoorlijk mee te vallen: in ruil voor anderhalve fles champagne stort Frankrijk per saldo dagelijks (!) ruim 43 miljoen euro op de bankrekeningen van Nederlandse ondernemingen. Een rendement van 114 miljoen procent (geen typefout)! Dag in, dag uit. Kortom: Van alle Nederlandse ambassadeurs is Z.E. Hugo Siblesz misschien wel kampioen declareren, maar waarschijnlijk ook kampioen Return on Investment voor de BV Nederland. En daar mag wat mij betreft op gedronken worden, ook op kosten van de belastingbetaler die ruim profiteert van de handelsgeest van de Nederlandse ambassadeurs. Voor wie daar moeite mee heeft, heb ik hier nog een pak zure melk klaarstaan. A votre santé !
Foto’s: CC Gabyu/Mads Eneqvist op Unsplash
Leuk reken-sommetje, ik hou daar wel van ook als het omgekeerd evenredige de conclusie was geweest.
Ridicul vind ik daarom zo’n controle geenszins, men mag weten waar de poen naar toe gaat, in dit geval stroomt de champagne, hoe weinig ook, de goeie kant op.
Laatst gaf onze Mairesse de Saulieu en Conseil General Côte d’Or zomaar 15 miljoen euro aan de agrarische wereld om milieu/economische redenen.
Die redenen worden echter niet uiteengezet, zo wil ik dus weten waar die poen voor gebruikt wordt.
‘A la campagne’ kun je echter zo’n vraag helemaal niet stellen, de krant bestaat uit iets onbenulligs als Bien Public en de Echo.
Martin Bril schreef over dit soort “kranten” een briljant stuk.
Daarom denk ik dat voor de journalisten Parijs natuurlijk wel een leuke stad is maar er is weinig nieuws te halen of iedereen zit er al op.
A la campagne valt er echt nog nieuws te halen en te brengen, 15 miljoen is tenslotte ècht niet niks.
Leuk reken-sommetje, ik hou daar wel van ook als het omgekeerd evenredige de conclusie was geweest.
Ridicul vind ik daarom zo’n controle geenszins, men mag weten waar de poen naar toe gaat, in dit geval stroomt de champagne, hoe weinig ook, de goeie kant op.
Laatst gaf onze Mairesse de Saulieu en Conseil General Côte d’Or zomaar 15 miljoen euro aan de agrarische wereld om milieu/economische redenen.
Die redenen worden echter niet uiteengezet, zo wil ik dus weten waar die poen voor gebruikt wordt.
‘A la campagne’ kun je echter zo’n vraag helemaal niet stellen, de krant bestaat uit iets onbenulligs als Bien Public en de Echo.
Martin Bril schreef over dit soort “kranten” een briljant stuk.
Daarom denk ik dat voor de journalisten Parijs natuurlijk wel een leuke stad is maar er is weinig nieuws te halen of iedereen zit er al op.
A la campagne valt er echt nog nieuws te halen en te brengen, 15 miljoen is tenslotte ècht niet niks.