Shortbus (USA 2006, 107 min) Regie: John Cameron Mitchell. Met: Raphael Barker, Lindsay Beamish, Justin Bond. Mijn waardering: 
Shortbus begint met een close-up van het Vrijheidsbeeld en vervolgens van Manhattan in vogelvlucht, niet de stad zelf, maar een maquette. Het is duidelijk waar we zijn: de stad met 8 miljoen verhalen na 11 september. De film volgt verschillende personages in New York City, die allen één ding gemeen hebben: een middelmatig seks- of gevoelsleven. U begrijpt dat ik me lastig kon identificeren met de hoofdrolspelers.
De film opent met een yoga-beoefenaar die Ashtanga gebruikt voor een autofellatio. Al snel zappen we naar een sexologe die zichzelf liever relatietherapeut noemt, maar nog nooit een orgasme heeft gehad en vervolgens naar een SM-meesteres die haar eigen naam niet durft uit te spreken omdat ze een naamgenoot is van de meest recente ex van Brad Pitt. Shortbus is de naam van de obscure nachtclub waar al deze geesten bij elkaar komen.
In het begin is de film geestig en onderhoudend, maar halverwege wordt het wat zwaarder op de hand. De finale van Shortbus is ronduit grotesk. Natuurlijk ligt door de verschillende neurotische personages en de stad New York de vergelijking met Woody Allen voor de hand. Maar therapie en New Yorker zijn niet genoeg elementen om een film te doen slagen.
