Tot afgelopen weekend wemelde het in Parijs nog van de wetsovertreders. Niet dat ze erg opvielen, maar toch: alle Parisiennes met een broek waren strafbaar.
Het verbod, ingevoerd met de verordening D/B 58, was getekend door Louis Nicolas Dubois, de eerste prefect van Parijs, op 7 november 1800 (16 Brumaire van het jaar IX, in de Revolutionaire jaartelling). Vrouwen konden alleen toestemming krijgen om andere kleren dan die van hun geslacht te dragen vanwege gezondheidsredenen. ‘Iedere vrouw die zich als man kleedt, zonder aan de vereiste formaliteiten te voldoen, geeft reden te geloven dat zij schuldig is aan het misbruiken van haar vermomming’. Zij riskeerden arrestatie, zo stelde de verordening die dus tot vorige week nog van kracht was. Tijdens en na de Revolutie droegen radicale vrouwen, de sans-culottes, een broek. Maar die vrijpostigheid werd in 1800 als een bedreiging gezien voor de bourgeoisie, vandaar de verordening.
In de 19e eeuw probeerde steeds meer vrouwen onder het verbod uit te komen. Op een gegeven moment werden wel uitzonderingen gemaakt voor bepaalde beroepen, zoals het verderfelijke vak van journalist. Ook in 1887, in 2004 en in 2010 is al geprobeerd om de regel te schrappen, maar zonder succes. Afgelopen zomer vroeg het Parlementslid Alain Houpert (UMP) om de regel af te schaffen. De minister van vrouwenrechten heeft daar vorige week gehoor aan gegeven en besloten de verordening naar het museum te verplaatsen.
De geschiedenis van de curieuze verordening is beschreven door Christine Bard in een wetenschappelijke publicatie (zie onder). Helemaal vrij zijn de Franse dames overigens niet. Werkgevers kunnen nog altijd, als zij de reden duidelijk aangeven, van een vrouwelijke werknemer eisen dat ze haar pijpen aan de kapstok hangt en een rok aantrekt.
Foto boven: Illegale Parijse broekendraagsters op de Place de la Concorde, rond 1930.
Clio 258 10 Le Db58 Aux Archives de La Prefecture de Police by redacweb6352
