Acht maanden voor de presidentsverkiezingen worden de messen geslepen. De officieuze presidentskandidaat van de PS, Ségolène Royal, is gisteren haar campagne begonnen. Op het traditionele Rozenfeest in Frangy-en-Bresse (Bourgondië) onthulde zij gisteren in een speech de eerste lijnen van haar programma: een belangrijke rol voor de familie, strijd tegen ongelijkheid, en wat verwijten aan het adres van rechts.
Haar blog luistert vrij vertaald naar de poëtische naam ‘Toekomstdorst’. Uit een opiniepeiling bleek gisteren dat 54% van de Franse bevolking de voorkeur aan Ségolène Royal geeft als presidentskandidaat van de PS. Voor de overige PS-coryfëen wordt het lastig om zich kandidaat te stellen. De PS heeft redelijk dictatoriale regels opgesteld in het kader van de verkiezingen in 2007. Zo mogen de tienduizenden ‘élus’ (ongeveer eenderde van de PS-aanhang) geen kandidaten steunen van andere partijen dan de PS, en riep François Rebsamen, de nummer 2 van de PS, de ‘elephants’ Dominique Strauss-Kahn en Jack Lang vandaag op om af te zien van hun kandidatuur, omdat nu wel duidelijk is dat ‘Ségo’ de grootste aanhang heeft.
Ook de Engelse pers besteedt vandaag aandacht aan de ‘Segomania’: zowel The Independent, de Financial Times als The Times. Die laatste krant staat stil bij de inbraak vorige week in het Palais Royal waar zij, haar partner François Hollande, en hun vier kinderen wonen. Er werd daarbij niets gestolen, maar het huis werd wel overhoop gehaald. Ségolène Royal vermoedt dat de geheime dienst er achter zit in opdracht van haar mogelijke rivaal in de tweede ronde van de verkiezingen, Nicolas Sarkozy.
Volgens de minister van Gezondheidszorg, Xavier Bertrand, was Royals speech gisteren ‘demagogisch en karikaturaal’ en wat mooie woorden, oftewel ‘Paroles, paroles’, daarmee verwijzend naar het beroemde duet van Dalida en Alain Delon uit 1973, klaarblijkelijk de referentieperiode van Bertrand.
Mocht Royal president van de Republiek worden, en mocht de PS de parlementsverkiezingen winnen, dan is het goed mogelijk dat François Hollande eerste minister wordt. De macht is dan geheel in handen van een braaf stel dat elkaar op de ENA ontmoette. Deze bijna monarchistische situatie is kenmerkend voor de Franse politiek, maar het volk mort er niet om. Veel Fransen kunnen het zichzelf nog steeds niet vergeven dat ze in 1793 hun laatste koning Lodewijk de 16e een kopje kleiner hebben gemaakt.
