De druk op eerste minister De Villepin om af te treden wordt steeds groter. Na een desastreus half jaar met rellen in de voorsteden en de afgang rondom het jongerencontract, lijkt nu een mysterieuze raaf een eind te aan de carrière van de Énarque. Het vertrek van De Villepin lijkt nagenoeg onvermijdelijk.
De affaire is tamelijk ingewikkeld en bevat elementen die zo afkomstig kunnen zijn uit een scenario van een middelmatige spionagefilm uit de jaren ’50: concurrerende wapenfabrikanten, politici die elkaar het licht in de ogen niet gunnen en geheim agenten.
Het begint in 2001, wanneer de journalist Denis Robert en Ernest Backes het boek Revelation$
publiceren. Zij beschuldigen de groep Clearhouse een belangrijk aandeel te hebben in de illegale ondergrondse economie. Clearstream wint in 2004 een zaak tegen de journalisten, maar die tekenen beroep aan dat nog later dit jaar behandeld zal worden.
In het voorjaar van 2004 stuurt een mysterieuze en anonieme ‘raaf’ anoniem twee brieven en een cd-rom aan onderzoeksrechter Renaud van Ruymbeke, waarin politici beschuldigd worden geheime rekeningen in het buitenland te hebben. De Luxemburgse financiële instelling Clearstream zou die rekeningen beheren. Onder de verdachten op de lijst zitten minister van Binnenlandse Zaken Nicolas Sarkozy, die vermoed dat De Villepin achter de affaire zit, maar ook Dominique Strauss-Kahn (PS) en Alain Comez, voormalig topman van wapenfabrikant Thomson-CSF (nu Thales geheten).
Al snel blijkt echter dat de documenten vals zijn en dat de genoemde persoonlijkheden geen geheime buitenlandse rekeningen hebben. Desondanks geeft De Villepin tijdens een vergadering in januari 2004 opdracht aan generaal Philippe Rondot, voormalig geheim agent, om onderzoek naar Sarkozy te doen. Pikant detail: bij dat gesprek is ook EADS-topman en vriend van De Villepin, Jean-Louis Gergorin aanwezig. EADS is de concurrent van Thales. Zowel De Villepin als Chirac hebben steeds ontkend onderzoek gevraagd te hebben naar specifieke politici. Afgelopen zaterdag publiceerde Le Monde echter dat Rondot eind maart heeft toegegeven dat De Villepin in januari 2004, op verzoek van Chirac, juist wèl opdracht gaf om specifieke politici te laten onderzoeken.
De onderzoeksrechters deden twee weken geleden invallen en huiszoekingen bij de geheime dienst DGSE, bij EADS en bij het Ministerie van Defensie. Daar werden dossiers en agenda’s van minister Michèle Alliot-Marie en haar naaste medewerkers in beslag genomen. Uit die documenten is gebleken dat MAM, zoals de minister wordt genoemd, eind 2003 al op de hoogte was van van het feit dat de documenten vals waren. Zij wist dus dat een onderzoek naar o.a. Sarkozy nergens op gebaseerd zou zijn.
Wie is de raaf? Wie zit er achter en waarom? En zijn de geheime diensten er bij betrokken? Vragen waarop waarschijnlijk alleen De Villepin en Chirac het antwoord op kennen. Alle ogen zijn nu op hen gericht. Het is waarschijnlijk dat De Villepin gehoord zal worden als getuige of als verdachte. In tegenstelling tot president Chirac kan de eerste minister wel vervolgd worden. Een huiszoeking in het Paleis Matignon behoort ook tot de mogelijkheden. Voor het verhoor van een minister moet wel toestemming verkregen worden van de Ministerraad, maar het zou ook kunnen dat De Villepin zich uit eigener beweging bij de onderzoeksrechters meldt. Het Openbaar Ministerie wilde vandaag de te nemen stappen echter bevestigen noch ontkennen.
Marie-Georges Buffet van de Communistische Partij (PCF) vindt de heren De Villepin en Sarkozy een bedreiging voor de veiligheid van de Staat. Zowel de PS als de UDF hebben het aftreden van De Villepin geëist. Ook veel kamerleden van regeringspartij UMP vinden dat De Villepin moet opstappen. De UDF wil zelfs vervroegde presidentsverkiezingen. Het Front National, volgens de opiniepeilingen goed voor 12 à 14% van de stemmen, heeft vandaag gezegd zich inmiddels voor te bereiden op vervroegde verkiezingen.
Mocht De Villepin het veld ruimen, dan zou Jean-Louis Borloo hem kunnen opvolgen. De Villepins artsrivaal Sarkozy zit er niet op te wachten om eerste minister te worden, omdat hij zijn pijlen richt op de presidentsverkiezingen van 2007.
