De openingsfilm gisteravond van het 64e Festival van Cannes was Midnight in Paris van Woody Allen. Er werd vol verwachting naar uit gekeken, niet alleen omdat de Fransen de grootste fans zijn van Woody Allen, maar vooral omdat Frankrijks Third Lady, Carla Bruni-Sarkozy haar acteerdebuut in de film maakt. Uiteindelijk vertolkt het ex-topmodel een minuscuul bijrolletje en is ze hooguit een minuut of drie in beeld. Als echtgenote van de kleine Sarkozy zal ze zich echter ongetwijfeld verweren door te zeggen dat lengte er niet toe doet. Ze was er zelf er gisteravond niet bij, op de wereldberoemde rode loper. Er gaan geruchten dat ze zwanger is, iets dat ook Woody Allen gisteravond op de Franse televisie in bedekte termen suggereerde.
De Amerikaanse scenarioschrijver Gil Pender (Owen Wilson) verblijft met zijn verloofde en haar ouders in Parijs. Waarvoor precies en voor hoe lang is niet echt duidelijk, maar kennelijk zijn zij rijk genoeg om weken in een suite van het Bristol Hotel te verblijven (suites vanaf €1150 per nacht). Gil heeft net een boek af, maar is niet echt tevreden over het resultaat. ’s Avonds wandelt hij door de stad, op zoek naar inspiratie. Als hij zit uit te rusten op het trapje van de kerk Saint-Etienne-du-Mont, ontdekt hij per toeval een tijd-ruimtepoort naar de jaren 1920.
Vroeger was alles natuurlijk beter, en de jaren twintig zijn volgens Gil het ‘Gouden Tijdperk’. Dali, Picasso, Man Ray, Hemingway, Scott Fitzgerald: ze zijn er allemaal. ’s Nachts perfectioneert Gil zijn boek met hulp van de dan nog net niet wereldberoemde geestverwanten. Overdag in het heden raakt hij snel uitgekeken op zijn verloofde. Dat kabbelt zo wat door, via een aantal soms grappige, soms gezapige scènes en [spoiler alert!] aan het einde loopt hij op de Pont Alexandre III de bevallige Léa Seydoux tegen het lijf (da’s ook toevallig!). Het begint te regenen, ze lopen weg en — fade out — ze leven vast nog lang en gelukkig in de hoofdstad van de liefde.
[aesop_map height=”250″ sticky=”off”]
De film is een zoetsappige commercial voor het Parijse Toeristenbureau: Accordeonmuziek! Cancan! Moulin Rouge! Maxim’s! Wijnproeven! Langs de Seine lopen! De clichés liggen er zo dik bovenop dat ik me afvraag of het pathetische naïviteit is van een bejaarde Yankee, of dat het juist een briljante zet is van een groot cineast. Voor Parijzenaars is het in ieder geval aardig om plekken te herkennen uit hun eigen buurt (zoals het pleintje aan het einde van mijn straat), maar vorig jaar werden er alleen al 110 films opgenomen in Parijs, alsmede honderden televisieseries, videoclips en commercials. Wie Parijs wil zien op groot doek komt dus gemakkelijk aan zijn trekken en heeft daar geen Yankee, noch een groot cineast voor nodig…
Midnight in Paris ging gisteren in ruim 400 bioscopen in Frankrijk in première en was met ruim 43.000 bezoekers meteen de best bezochte film van de dag, een opvallende score, omdat de film pas vanaf 20 uur vertoond werd, waardoor er minder voorstellingen waren dan de andere films die gisteren in première gingen. Een Nederlandse releasedatum is nog niet bekend.
Midnight in Paris (2011) – Official Trailer… par Eklecty-City
