Het wonen en eten in Berlijn wordt steeds duurder, klaagt correspondent Jeroen Akkermans. Maar is het allemaal wel zo prijzig, vraagt Stefan de Vries vanuit Parijs zich af.
On 4 déc. 2012, at 13.27, Jeroen Akkermans wrote:
Lieber Stefan!
Help, Berlijn dreigt duur te worden. Dagelijks ‘jammern’ bewoners over hoog oplopende eet-, woon-, en feestkosten. Regelmatig kom ik ze tegen bij demonstraties tegen ‘uitbuiting’. De stad zou veroverd worden door kapitalisten die een slaatje slaan uit jong, arm en sexy Berlijn. Neem de woonlasten. De gemiddelde huurprijs is opgelopen van 5,5 euro naar 7,20 euro per vierkante meter, een stijging van 30%. Steeds meer woningen worden flink opgeknapt en dan komt de eigenaar ongevraagd met hogere huurlasten voor de bewoners. Als dat geen ‘gemene kapitalist’ en dus een ‘uitbuiter’ is, hoor ik regelmatig. Vooral in het centrum is de tijd van de spotprijsjes wel voorbij. Wel jammer natuurlijk. Zal ik maar naar Parijs verhuizen?
On 12/4/2012 at 13.48, Stefan de Vries wrote:
Cher Jeroen!
Wat zeg je me daar? Ruim zeven euro voor een vierkante meter? Daar huur ik in Parijs net de oppervlakte voor die mijn iPad in beslag neemt. Hier naar toekomen schiet voor jou dus ook niet op. Ook al is het crisis, de prijzen blijven maar stijgen. Als er een appartement vrij komt, staan er vaak lange rijen in het trappenhuis voor de bezichtiging. Iedereen heeft een dikke map onder zijn arm, dat is het dossier. Met kopieën van je belastingaangiftes, je loonstrookjes, je telefoonrekeningen en nog net niet je inentingsboekje. Vaak is zelfs dat niet genoeg: je ouders moeten garant staan. Ook als je in de 40 ben en een succesvolle correspondent voor internationale media. Aan kopen hoef je trouwens helemaal niet te denken, zelfs als je met zijn tweeën een relatief goed inkomen hebt.
On 4 déc. 2012, at 14:09, Jeroen Akkermans wrote:
Lieber Stefan!
Zucht. Ook koopwoningen worden alsmaar duurder. Inmiddels staat de teller op 2200 euro per vierkante meter, bijna 2 keer zoveel als vijf jaar geleden. Buitenlandse investeerders hebben deze trend allang zien aankomen en hebben massaal in Berlijn geinvesteerd. Vooral privé-investeerders uit Spanje, Griekenland en Italië met een aardig zakcentje komen hier aangevlogen voor een tweede optrekje. ‘Speculanten’ zouden de oorspronkelijke bewoners zo uit de stad verdrijven. Berlijn is niet sexy maar zeker, tot teleurstelling van al die hippe Berlijners. Het aantal huur- en koopwoningen wordt steeds kleiner, kantoorruimte daarentegen is nog voorhanden. Misschien is het een idee om in Berlijn de post Parijs te openen. Er staat hier nog ongeveer 1 miljoen vierkante meter kantoorruimte leeg. Keus genoeg.
On 4 déc. 2012, at 14.31, Stefan de Vries wrote:
Cher Jeroen!
Een post Parijs in Berlijn is geen gek idee. De prijzen bij jou zijn inderdaad peanuts. In Parijs tel je gemiddeld 8.300 euro per vierkante meter neer, maar in goede wijken kan dat oplopen tot 12.000 of in de buurt van de Champs-Elysées zelfs tot 35.000 euro. Ook hier zijn er buitenlanders die graag een optrekje kopen in de stad van de liefde. Maar meestal komen ze dan uit Rusland of oliestaatjes als Qatar. De broer van de Emir van Qatar kocht een paar jaar geleden zelfs het allerduurste huis in Parijs. Hij legde 100 miljoen neer voor een herenhuis aan de Seine. Gewone Parijzenaars worden steeds verder uit de stad verdreven. En inderdaad, veel jonge Fransen vestigen zich graag in Berlijn, waar het leven een stuk aangenamer is. Maar is het eten er ook beter?
On 4 déc. 2012, at 14.50, Jeroen Akkermans wrote:
Lieber Stefan !
Eten? Hier moet eerst gewerkt en bezuinigd worden. Berlijn kampt nog altijd met een schuld van rond de 61 miljard euro, de werkloosheid ligt rond de 11% en 15% van de Berlijners zou door armoede worden bedreigd. Er komen feestgangers en huisjesmelkers op Berlijn af, maar geen fabrieksarbeiders of bankiers. De zware industrie en de banken zitten elders. Zelfs de overheidsdienaren laten het afweten. Zes van de 14 ministeries zijn nog steeds in Bonn vertegenwoordigd. Bijna 9.000 Bundesambtenaren werken in het gezellige Bonn in plaats van in het kille Berlijn. De hoofdstad ligt er wat eenzaam en verlaten bij in de diepe oosthoek van de federale staat. De hoofdstad wil liefst in een adem genoemd worden met metropolen als Parijs en Londen, maar zolang het de magneetwerking van een dorp heeft, wordt die schattige wens niet vervuld. Er wordt hier te weinig geld verdiend en de schuldenlast drukt bijna elk initiatief plat. Griekse toestanden, ja. Dat heeft ook voordelen. Elke dinsdag kunnen we in de ‘gutbürgerliche Küche’ om de hoek oneindig veel Schnitzel met patat eten. ‘Schnitzel-Satt’ kost 9 euro 90. Dubbeltje fooi. Zal ik alvast een tafeltje voor ons reserveren?
On 4 déc. 2012, at 15.02, Stefan de Vries wrote:
Cher Jeroen!
De keuze tussen foie gras, chateaubriand, champagne of Schnitzel met patat is natuurlijk snel gemaakt. Ik zeg meteen de huur van Bureau Parijs op en kom nu naar Berlijn. Met de TGV natuurlijk, want die Duitse ICE’s zijn niet vooruit te branden.
A tout à l’heure !
