Terwijl de ijskoude regen de betonnen kolossen van de Europese Unie afranselt, komen de 27 regeringsleiders vandaag en morgen bijeen in Brussel voor de laatste Europese Raad van dit jaar. En al staat er veel op het spel —boze tongen beweren dat de euro gevaar loopt— de slotverklaring, de afgelopen maanden voorbereid door Herman van Rompuy, is al min of meer in kannen en kruiken.
Het belangrijkste onderwerp is ongetwijfeld het Verdrag van Lissabon. Dat zal enigszins aangepast moeten worden om een permanent Stabiliteitsfonds mogelijk te kunnen maken. De vraag is in welke mate die aanpassing moet gebeuren, maar er is al een ontwerptekst om artikel 48 lid 6 te amenderen.
Verder staat ook het economisch beleid op de agenda. Een heikel punt zijn de ‘Eurobonds’, de obligaties die de Europese Unie zou moeten uitschrijven om er enerzijds voor te zorgen dat investeerders ook in de ‘zwakkere’ eurolanden weer meer vertrouwen krijgen, en anderzijds om in een deel van haar financieringsbehoefte te voorzien. Duitsland, Nederland, Zweden en in mindere mate Frankrijk zien dat niet zitten. Luxemburg, Italië, België, Spanje, Portugal en Ierland juist wel. North vs. South dus.
De verwachting is echter dat de voorstellen van de Raad redelijk bescheiden zullen zijn, in de hoop dat de financiële markten zich de laatste twee weken het jaar kalm zullen houden. IJdele hoop wellicht…
