Dark Licht
Een film over de opmerkelijke vriendschap tussen een schatrijke verlamde en een uit de banlieue afkomstige verpleger is een gigantisch succes in Frankrijk.

Al ruim drie weken staan er lange rijen voor de Franse bioscopen.

Of het nu gaat om de eerste voorstelling om dinsdagochtend 9 uur in een kleine buurtbios of om de zaterdagavondvoorstellingen op de Champs Elysées: het beeld is overal hetzelfde, iedereen wil naar Intouchables.

Al 3 weken ellenlange rijen

Zonder al te veel marketinggeweld trekt Intouchables vandaag de negen miljoenste bezoeker sinds de première op 2 november j.l. en daarmee is het de best bezochte film van het jaar. De afgelopen drie weken gingen gemiddeld zo’n 360.000 mensen per dag naar de film kijken, die werd gemaakt voor het naar Franse begrippen bescheiden budget van 9,5 miljoen euro. Sociologen proberen het succes te verklaren van de wonderbaarlijke film. Misschien is het de boodschap dat grote klassenverschillen te overbruggen zijn, misschien hebben mensen behoefte aan optimisme tijdens de eurocrisis.

[aside]Intouchables, FR 2011, 112 min.
Regie: Olivier Nakache en Eric Toledano. Met: Omar Sy, François Cluzet, Audrey Fleurot e.a.

De film op IMDB en op Facebook.[/aside]

Als gevolg van de een ongeluk met een parapente raakt de schatrijke aristocraat Philippe (François Cluzet) nagenoeg geheel verlamd. Hij kan alleen zijn hoofd nog bewegen. Driss (Omar Sy), uit de naargeestige banlieues, komt net uit de gevangenis en moet solliciteren. De enige reden waarom hij zich in het paleis in de Parijse middenstad meldt, is dat hij anders zijn uitkering kwijtraakt. Ondanks het feit dat zijn enige referentie Kool and the Gang is, krijgt Idriss de baan. Er ontwikkelt zich snel een warme vriendschap tussen de twee mannen die elkaars sociale uitersten zijn. Samen ontdekken ze elkaars universum. Zwarte humor is daarbij de leidraad, taboes worden niet geschuwd. Alhoewel er soms wat clichés zijn, en de grappen niet altijd even goed, steekt Intouchables met kop en schouders boven het filmaanbod van dit najaar uit.

De regisseurs van de speelfilm kwamen op het idee na het zien van de documentaire “À la vie à la mort” (2003), over het ware verhaal van Philippe Pozzo di Borgo, voormalig directeur van champagnehuis Pommery, en diens verzorger Abdel Sellou. Sellou zou Pozzo di Borgo uiteindelijk tien jaar verzorgen en de twee onderhouden ook nu nog een warme vriendschap.

Als snob wantrouw ik succes bij het volk altijd. Ik had dan ook geen hoge verwachtingen van Intouchables. Maar het moet gezegd: Intouchables is een subtiele feel good movie die zelfs uw cynische correspondent goed liet voelen. Gaat dat zien!

Update 04.12.2011: De film is nu over de elf miljoen bezoekers, en staat nu in de top 5 van beste bezochte Franse films aller tijden.
Update 12.12.2011: De teller bereikt vanmiddag de grens van 13 miljoen bezoekers en staat nu volgens distributeur Gaumont op 13.166.370. Het weekbezoek loopt nauwelijks terug en het is nu mogelijk dat de film de best bezochte film aller tijden gaat worden (het record van 20,7 miljoen is nu nog in handen van Titanic).

 

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Related Posts
Total
0
Share