De Duitse president buldert een antwoordapparaat van een hoofdredacteur vol om vervelende artikelen tegen te houden.
Hoe gaat dat in Frankrijk, mailt Jeroen aan Stefan. Daar moet je als journalist de lakens delen met een politicus, wil je meetellen.
On 28 oct. 2012, at 18:29, Jeroen Akkermans wrote:
Lieber Stefan!
Hoe erg is het als een woordvoerder of een politicus belt met een redactie met het verzoek om een onderwerp niet te publiceren? Je zou verwachten dat zoiets in Duitsland een doodzonde is, maar nee. Ex-president Wulff brulde zelfs het antwoordapparaat vol van de Bild-hoofdredacteur om te voorkomen dat er over de wat dubieuze financiering van zijn huis werd gepubliceerd. Afgelopen week werd bekend dat een woordvoerder van de Beierse partij belde met de nieuwsredactie van het ZDF met het verzoek om een item over de sociaal-democratische concurrentie te schrappen. Beiden zijn inmiddels uit hun functie ontheven. Maar dan komt nu pas uit dat ook de woordvoerder van de Beierse politicus Söder vorig jaar maart met de lokale omroep BR belde omdat ze niet gediend was van een onderwerp over de Beierse kerncentrale Isar 1, zo vlak na de kernramp in Fukushima. Het onderwerp werd vervolgens niet herhaald in de hoofduitzending. De lijntjes zijn soms kort in het federale, dus wat dorpse Duitsland. Hoe zit het in Frankrijk met de Duitse toestanden?
On 28.10.2012 18:38, Stefan de Vries wrote:
Cher Jeroen!
Franse politici hebben een veel slimmere manier om ongewilde publicaties te voorkomen: ze duiken gewoon het bed in met de betreffende journalist! Sterker nog: als je echt je best doet schop je het zelfs tot First Lady. Kijk maar naar Valérie Trierweiler, de partner van president François Hollande. Zij is nog steeds journalist, bij het beroemde Paris-Match. Bij dat blad zitten ze nu een beetje met haar in de maag, maar ze gaat gewoon door met haar werk. Ook drie ministers van de Franse regering doen het met journalistes. Dus je hier als journalist niet het bed hebt gedeeld met minimaal een politicus of politica, dan hoor je er gewoon niet bij.
On 28 oct. 2012, at 18:56, Jeroen Akkermans wrote:
Vooruit. ‘Wij’ hebben Doris Köpf-Schröder. Begonnen als journaliste van Bild en later als journaliste voor Focus in gesprek gekomen met Gerhard Schröder. Verliefd! Gerhard was met Doris toe aan zijn vierde vrouw. Hij deed het bondskanselierschap, zij adopteerde twee kinderen uit Rusland. Inmiddels leeft Gerhard op de zak van zijn vriend Poetin (‘een loepzuivere democraat’) en heeft Doris de handen vrij voor een eigen carrière in de politiek. Ze heeft zich na een aantal mislukte pogingen eindelijk kunnen kandideren voor de lokale SPD-partij. Ze wordt al genoemd voor een post in het schaduwkabinet van de SPD oppositie in de deelstaat Niedersachsen. En daarna is het ‘Doris for Kanzlerin’. Ga je me nu vertellen dat er in Frankrijk ook vrouwelijke politici zijn die het met mannelijke journalisten doen? Ik mag hopen van wel.
On 28 oct. 2012, at 19:06, Stefan de Vries wrote:
Vreemd genoeg is het omgekeerde lastiger te vinden. Rachida Dati schijnt wel een mannenverslindster te zijn, maar of daar ook een journalist bij zit. Misschien zijn de vrouwelijke politici handiger in het verbergen van hun buitenschoolse activiteiten. Sarkozy deed het wat minder subtiel; die pikte gewoon de vrouw van een beroemde tv-presentator. Toen zij jaren later bij hem wegliep, zocht de kleine president eerst troost bij een journaliste van het dagblad Le Figaro en later bij Laurence Ferrari, zeg maar de Suzanne Bosman van Frankrijk.
On 28 oct. 2012, at 19:24 Jeroen Akkermans wrote:
Dat journalisten en politici met elkaar het bed induiken is te verwachten. Ik ben wel verbaasd over het gemak waarmee woordvoerders en politici met journalisten bellen, sms’en, skypen, dm’en om te peuteren aan onderwerpen. Ik geloof best dat de meeste journalisten zich niets van zulke telefoontjes aantrekken. Maar ze laten het er vervolgens bij zitten om hun bron van informatie niet in gevaar te brengen. Je bent zo van de grenzeloze bemoeienissen af als je ruchtbaarheid geeft aan zulke telefoontjes, blijkt ook nu weer. De CSU-woordvoerder Michael Strepp kon meteen vertrekken. Maar daarmee is de vraag niet beantwoord of hij in opdracht belde of niet. Is er met andere woorden sprake van een ‘dreigcultuur’? Wel? CSU-politici haastten zich om te melden dat Strepp geheel op eigen initiatief heeft gehandeld. De journalisten in hetzelfde dorp houden hun mond. De gelederen zijn weer gesloten.
On 28 oct. 2012, at 19:42, Stefan de Vries wrote:
Mijn carrière zit wat in het slop. Ik ga de kroeg in op zoek naar een leuke politica die ik kan versieren. Bonne soir !
