De langverwachte film La Conquête blijkt uiteindelijk minder explosief dan door velen gevreesd en door anderen gehoopt was. Misschien kwam dat ook omdat het Festival van Cannes deze week onbedoeld veranderde in een Festival de Kahn.
De vergelijking met The Queen, de met een Oscar bekroonde film over koning Elizabeth en de nasleep van de dood van Lady Di ligt voor de hand, maar gaat helaas mank. De film over Nicolas Sarkozy is vooral een samenvatting van een paar jaar Franse politiek en bevat daarom weinig verrassende scènes of nieuwe inzichten. La Conquête is meer een aaneenschakeling van scènes die Franse televisiekijkers zich nog behoorlijk goed zullen herinneren. De verhaallijn is daarom minder belangrijk. Ook al lijkt hoofdrolspeler Denis Polydalydes fysiek niet echt op Sarkozy, hij slaagt er in met zijn lichaamshouding en vooral zijn stemgeluid en intonaties een geloofwaardige Nicolas neer te zetten. De rol van Jacques Chirac is fascinerend goed geslaagd. Dominique de Villepin daarentegen, Sarkozy’s aartsrivaal, komt over als cynisch en arrogant, maar op een bijna karikaturale manier. De anderen zijn herkenbaar voor wie de Franse politiek van zeer nabij volgt. Het is de daarom de vraag of de film in het buitenland zal aanslaan.
Al met al is de rolprent redelijk karikaturaal, Of zoals een bezoekster na afloop in de bioscoop tegen mij siste: “Putain! Deze film gaat er nog voor zorgen dat die lul volgend jaar herkozen wordt!”
