Ondanks de verraste reacties op de arrestatie van Dominique Strauss-Kahn is dit niet de eerste keer dat ‘DSK’ in verband wordt gebracht met ongewenste intimiteiten. Strauss-Kahn is een notoire rokkenjager en maakt geen geheim van zijn liefde voor het vrouwelijk schoon. Vorige week nog werd hem een satirische politieke prijs toegekend bij de ‘Gérard’, als beste rokkenjager.
Journalisten waren op de hoogte van de schuinsmarcheerderij, maar dat is in Frankrijk niet ongebruikelijk. Een van de zeldzame uitzonderingen in het geval van DSK is de Brusselse correspondent van het dagblad Libération Jean Quatremer, die in juli 2007 al schrijft:
“Het enige echte probleem van Strauss-Kahn is zijn verhouding met vrouwen. Té nadrukkelijk, het zijn bijna ongewenste intimiteiten. Iets dat de media weten, maar waar niemand over praat (wij zijn in Frankrijk). (…)
Quatremer merkt op dat de vijere Franse moraal bij een angelsaksische instelling als het IMF niet welkom zal zijn:
“Eén verkeerd gebaar, een specifieke opmerking, en de media zullen over hem heen rollen.”
Een jaar later al, in 2008, kwam DSK in opspraak vanwege een affaire met een van zijn ondergeschikten bij het Fonds. Hoewel van dwang geen sprake was, was het optreden in strijd met de interne regels van het IMF. Hij verontschuldigde zich voor alle narigheid die hij in zijn omgeving had veroorzaakt, onder anderen bij zijn echtgenote, de Franse tv-presentatrice Anne Sinclair.
Schokkender is het relaas van Tristane Banon, een jonge schrijfster vertelde in februari 2007 in een televisieprogramma (zie onder) al hoe ze door Strauss-Kahn in 2003 aangerand zou zijn. De naam van DSK werd in het programma gecensureerd met een lange piep, maar de aanwezigen lijken niet verbaasd over haar verhaal. De schrijfster durfde toen geen aangifte te doen. Ze heeft vandaag laten weten te overwegen om alsnog aangifte te doen.
