Gebrek aan kandidates voor EC

Eerder deze week schreef ik over de gebrekkige vertegenwoordiging van vrouwen bij de Nederlandse partijen die meedoen aan de Europese Verkiezingen. Maar in Brussel is de situatie helaas niet veel beter.

Mijn collega Nicolas Gros-Verheyde van de blog Bruxelles2 (B2) maakte een inventarisatie van de potentiële kandidaten voor de nieuwe Europese Commissie die in november aantreedt. En daar zitten opvallend weinig vrouwen tussen. De president van de Commissie wordt zo goed als zeker een bijna 60-jarige man (Jean-Claude Juncker of Martin Schulz). Héél misschien gaat er een andere zestiger met de buit vandoor, Guy Verhofstadt. In ieder geval is er een grote kans dat de 27 overige Commissarissen er hetzelfde uitzien als deze drie heren.

Volgens B2 zijn er slechts vijf landen die mogelijk een vrouw naar voren zullen schuiven: Bulgarije, Denemarken, Griekenland, Ierland en Nederland. Dat is nog minder dan weinig. Bij de andere landen circuleren slechts mannennamen als mogelijke commissaris. Alleen de Deense Helle Thorning-Schmidt heeft de uitgesproken steun van haar land. Zij is sinds 2011 de premier en een soort real life versie van Brigitte Nyborg uit de serie Borgen. Bij de ‘grote’ landen (Duitsland, Frankrijk, Italië, Spanje, VK) zijn alle kandidaten mannen. In Brusselse kringen doet de naam van Marietje Schaake als Nederlandse kandidaat de ronde (Schaake zelf heeft nog niet gereageerd op mijn vraag om een reactie). Aannemelijker is echter dat Den Haag Frans Timmermans, de huidige minister van Buitenlandse Zaken, naar het Berlaymontgebouw zal sturen. Volgens een ongeschreven regel is na 15 jaar VVD de PvdA namelijk weer aan de beurt.

Slecht signaal

Op dit moment zijn negen van de 28 Eurocommissarissen vrouw (32 procent; de Nederlandse regering bestaat uit 20 bewindslieden, 8 vrouwen, 40 procent). De ondergrens van minimaal een derde vrouwen is symbolisch belangrijk en het doorbreken naar beneden daarvan geeft een slecht signaal af, zeker nu steeds meer landen quota willen om de gelijke vertegenwoordiging man-vrouw te bevorderen. Aan de andere kant: landen die een competente vrouwelijke kandidaat naar voren schuiven, maken misschien meer kans een belangrijke post te krijgen. Om aan de mannelijke oververtegenwoordiging een eind te maken zou ieder land een man én een vrouw kunnen kandideren. De kandidaat die uiteindelijk niet door de Commissie aan het Parlement wordt voorgedragen zou dan plaatsvervanger kunnen zijn mocht het EP de eerste keus afwijzen. De benoeming van de kandidaten voor de Europese Commissie is vrij ondoorzichtig. Zwaargewichten die in eigen land de regering in de weg zitten, worden nogal eens naar Brussel ‘gepromoveerd’. Een betere verhouding man-vrouw én een open nominatie-procedure zouden een belangrijke stap zijn op weg naar een democratischer EU.

Zie ook het originele artikel van Nicolas Gros-Verheyde en de mogelijke EC-kandidaten op een rijtje.